Валанцёры ЮНІСЕФ

За сваю гісторыю валанцёрства я спрабавала сябе на розных пазіцыях. Гэта досвед, які можна атрымаць да гадоў 30, змяняючы ўніверсітэты, а мне далечы такую магчымасць ужо цяпер. Цяпер мне не страшна брацца за нешта новае. Я магу сябе спрабаваць у розных сферах і ведаць, што ў мяне атрымаецца, таму што ў мяне ўжо быў такі досвед і ён ужо "ўбудаваны" ў мяне. Так што для мяне валанцёрства - магчымасць не проста знайсці сябе, а раскрыць сваю суперсілу.

Валанцёрства стала сапраўдным святлом у маім жыцці. Мне здаецца, калі ты дапамагаеш, калі адчуваеш сябе карысным камусьці, гэта напаўняе жыццё радасцю і спакоем. І калі я хаця б крыху здольная паўплываць на жыццё аднаго чалавека, упэўненая, што ён, у сваю чаргу, акажа такі ж уплыў на іншага. І так нараджаецца сапраўдны кругазварот дабра.

Я пабываў на розных трэнінгах ЮНІСЭФ. І кожны раз даведваўся нешта новае, вучыўся, адчыняў сябе. Час з ЮНІСЭФ вельмі змяніў мяне. Я знаёміўся з новымі людзьмі, новымі задачамі, вучыўся іх рашаць. І з кожным разам атрымлівалася ўсё лепей.

У ЮНІСЕФ я сустрэла людзей, якім важна не проста прайсці гэтае жыццё міма, а пакінуць свой уклад і след. Людзей, якія падзяляюць мае погляды, пашыраюць мае межы, дзеляцца досведам і ведамі. Гэта дае энергію рабіць нешта класнае, разьвівацца і дапамагае зразумець, чаго я хачу ад жыцьця. Нядаўна, напрыклад, я ўпершыню паспрабавала сябе ў трэнерстве і мне так спадабалася, што я вырашыла рухацца ў гэтым напрамку далей.

Валанцёрства стала неад'емнай часткай майго жыцця, а тэма інклюзіі ў грамадстве - самай важнай. Я заўважыла, як шмат вакол людзей з рознымі асаблівасцямі, абмежаваннямі, і дапамога ім стала вялікай падтрымкай для мяне самой.